Trebla werd geboren te St.-Idesbald in 1913. De naam Trebla is een pseudoniem van Albert Mahieu en anagram van Albert. Na zijn humaniorastudies aan het atheneum te Oostende, volgde hij een korte kookstage in Chartres, waar hij de kunstmicrobe te pakken kreeg. De kathedraal met zijn schitterende glasramen maakte diepe indruk. Het lood in de glasramen zal later de basis vormen van de monolignes die hij in zijn doeken verwerkt. In de zomermaanden was hij vooral actief als kok in het pension. Hij maakte dan kleine schetsen, die hij in de wintermaanden uitwerkte op doek of hout. Nadat hij in 1974 noodgedwongen zijn pension “Lydia” te St.-Idesbald moest verlaten, richtte hij een binnenschip in als woonboot. Het schip deed ook dienst als zijn atelier, galerie en museum. In de zomer van 1974 meerde hij aan in Veurne aan, waarna hij de stad nog zelden zou verlaten. In 1983 overleed Albert Mahieu onverwacht op zijn schip. Trebla kan je niet onderbrengen in een bepaalde stijl. Zijn werk heeft elementen van het symbolisme, het expressionisme of het surrealisme. Zijn stijl is echter origineel en uniek, ingegeven door het onderbewustzijn, die hij zelf beschreef als ‘fantasmagie’ (fantastische magie). Zijn doeken lijken dan ook kleurrijke puzzels. Ononderbroken lijnen verdelen het doek in vakjes, die helemaal opgevuld worden. Talrijke kleine figuurtjes vormen een slingerende draad. Zij worden samengevoegd tot één grote afbeelding, die langs alle zijden een andere voorstelling biedt. Meestal schildert Trebla in olieverf. Hij gebruikt daarbij diverse materialen: doek, hout, porselein… Trebla is een ongebruikelijke schilder. Alles wat hij in handen krijgt, vormt een mogelijke grondstof voor zijn inspiratie. Hij beschildert autoruiten, glazen, flessen, borden, lampjes, zoutvaatjes… en struisvogeleieren.